آموزش استفاده از Miracast

شنبه, 16 آذر,1398

​

آموزش استفاده از Miracast 

پس از اینکه Wi-Fi Alliance در رویداد CES 2013 نهایی شدن استاندارد نمایش وایرلس Miracast را اعلام کرد دستگاه‌ها و رسیورهای مختلفی با قابلیت Miracast عرضه شدند از جمله دستگاه‌های جدیدتری مثل Surface Pro از مایکروسافت (2017) و دانگل Fire TV شرکت آمازون. اما همچنان که توسعه Miracast ادامه دارد – برای مثال تا جولای 2017 سخت‌افزار Miracast از استریمینگ 4K و HD پشتیبانی خواهد کرد – اما از طرفی تکنولوژی‌های رقیب نیز بیکار ننشستند. در ادامه این مطلب آموزش استفاده از Miracast برای پخش تصویر دستگاه‌های مختلف روی تلویزیون به صورت وایرلس را برای شما کاربران گرامی شرح خواهیم داد.

طرز کار Miracast

کاربران می‌توانند به صورت وایرلس و بی سیم تصویر کامپیوتر، گوشی یا تبلت دارای گواهینامه Miracast را روی هر رسیوری که این تکنولوژی را دارد مثل تلویزیون، پروژکتور یا مانیتور پخش کنند. به این ترتیب چیزی که روی دستگاه خواهید دید، دقیقاً همان چیزی است که روی تلویزیون مشاهده می‌کنید (البته با کمی تاخیر). همچنین می‌توانید از یک نمایشگر Miracast هم استفاده کنید.
استاندارد Wi-Fi Direct محوریت اصلی این تکنولوژی را تشکیل می‌دهد که امکان برقراری ارتباطات نقطه به نقطه بین دستگاه‌ها بدون استفاده از روتر را فراهم می‌کند. بعد از آن Miracast یک تکنولوژی دیگر ارائه می‌کند که از استریمینگ ویدیوهایی تا کیفیت 1080 پیکسل و صدای فراگیر 1.5 پشتیبانی می‌کند. همچنین Miracast این ارتباطات را با استفاده از رمزنگاری WPA2 کدگذاری می‌کند تا محتوایی مثل ویدیوهای نت فلیکس و بلوری آزادانه و به صورت محافظت شده جریان پیدا کنند.
ماهیت نظیر به نظیر ارتباطات Miracast باعث شده تا بتوان پخش تصاویر را بدون وجود کانکشن اینترنت و به صورت ایمن انجام داد. محتوا و اپلیکیشن‌ها به صورت مستقیم از دستگاه شما جریان پیدا می‌کنند نه از یک سرویس اینترنتی مثل کروم‌کست گوگل.

​
استفاده از Miracast توسط مشاغل و کسب و کارها باعث می‌شود کنفرانس‌های ویدیویی، اسلاید شو و طراحی گروهی محصولات بسیار آسان تر شود. برای کاربران خانگی Miracast راه فوق العاده ای جهت استریم کردن ویدیوها و تصاویری با کیفیت بالا بر روی تلویزیون است.

الزامات مورد نیاز جهت استفاده از Miracast

برای حذف واسطه‌ها در هنگام استریم ویدیو و تصاویر لازم است که دستگاه شما و دستگاهی که می‌خواهید تصویر روی آن پخش شود، هر دو از Miracast پشتیبانی کنند.
برای دستگاهی که می‌خواهید تصویر آن را پخش کنید، پشتیبانی از Miracast نیاز به سه چیز دارد: پشتیبانی از تراشه وایرلس، پشتیبانی از سیستم عامل و پشتیبانی از درایور. اگر دستگاه شما تمام این الزامات را نداشت باید یک آداپتور Miracast تهیه کرده و سیستم عامل را ارتقاء دهید (اطلاعات بیشتر در ادامه مطلب). معمولاً آداپتورهای Miracast همراه رسیورهایی مثل کیت ScreenBeam از Actiontec عرضه می‌شوند.
از نظر نرم افزاری تکنولوژی Miracast در ویندوز 1.8 و ویندوز 10 پشتیبانی می‌شود. در نسخه‌های قدیمی تر ویندوز می‌توان با استفاده از اپلیکیشن‌های شخص ثالث، پشتیبانی از Miracast را اضافه کرد. نسخه‌های مختلف لینوکس از طریق نرم‌افزار اپن سورس "Wireless Display Software for Linux OS" شرکت اینتل به پشتیبانی از نمایشگر وایرلس دسترسی دارند. اما توصیه ما استفاده از سیستم عاملی است که به صورت بومی از Miracast پشتیبانی می‌کند.
اندروید در نسخه 2.4 (KitKat) و نسخه 5 (Lollipop) از Miracast پشتیبانی می‌کند. اما گوگل پشتیبانی از Miracast را در اندروید 6 (Marshmallow) و نسخه‌های جدیدتر حذف کرده است. اگر قصد پخش تصویر از روی یک گوشی یا تبلت اندرویدی جدیدتر را دارید، باید این کار را از طریق کروم‌کست انجام دهید.
نه OS X و نه iOS از Miracast پشتیبانی نمی‌کنند. در عوض اپل تکنولوژی AirPlay خود را دارد که برای پخش تصویر به صورت وایرلس روی تلویزیون نیاز به یک Apple TV دارد.
بین سخت افزارهای ویندوزی، لپ تاپ و تبلت‌هایی پس از نسل چهارم و پنجم پردازشگرهای اینتل و دارای تراشه وایرلس 7260 اینتل از Miracast پشتیبانی می‌کنند اما پس از عرضه ویندوزهای 1.8 و 10 تکنولوژی WiDi اینتل که عامل اصلی این پشتیبانی است حذف شد. AMD Wireless Display هم از نسل سوم و چهارم APUهای خود از این تکنولوژی پشتیبانی می‌کند.
اگر هنوز مطمئن نیستید که دستگاه شما از این تکنولوژی پشتیبانی می‌کند یا خیر می‌توانید توضیحات مربوط به آن را در وبسایت محصول مطالعه کنید تا ببینید آیا Miracast-certified هست یا خیر و یا می‌توانید توضیحات بخش "نحوه استفاده از Miracast" را مطالعه کنید.

آداپتور و رسیورهای Miracast

​

قسمت رسیور (دریافت کننده) از این تکنولوژی هم می‌تواند پیچیده باشد. تولیدکنندگان تلویزیون‌های هوشمند مثل سونی، ال‌جی، سامسونگ، توشیبا و پاناسونیک چند سال پیش تکنولوژی Miracast را به تلویزیون‌های جدید خودشان اضافه کردند همچنین برخی از تولیدکنندگان پروژکتور؛ اما این صحبت‌ها لزوماً به آن معنا نیست که تلویزیون یا مانیتور شما هم این تکنولوژی را داشته باشد.
دستگاه‌های Fire TV آمازون و پلیرهای Roku هم پخش تصویر از طریق Miracast را پشتیبانی می‌کنند. توجه کنید که دستگاه‌های Fire TV رسماً پخش تصویر از طریق ویندوز را پشتیبانی نمی‌کنند یعنی ممکن است مثلاً برای پخش تصویر از کامپیوتر روی دستگاه‌های استریمینگ آمازون با مشکلاتی روبرو شوید.
در صورتیکه دستگاه شما سخت‌افزار لازم برای پشتیبانی از این تکنولوژی را نداشت می‌توانید یک دانگل رسیور Miracast مثل رسیور Actiontec ScreenBeam Mini2 یا Wireless Display Adapter از مایکروسافت را خریداری کنید؛ اینکه کدامیک را انتخاب کنید بستگی به اکوسیستم و محیط ترجیحی شما دارد.
توصیه می‌کنیم مدلی را خریداری کنید که مربوط به سازنده همان دستگاه باشد. مثلاً اگر قصد پخش تصویر از Microsoft Surface Pro را دارید بهتر است آداپتور مایکروسافت را خریداری کنید. البته این به معنای بد بودن آداپتورهای شخص ثالث نیست اما وقتی با دستگاه و تجهیزاتی از همان کمپانی کار کنید، عیب یابی بسیار راحت تر خواهد بود.
تنظیم و راه اندازی این آداپتورها ساده است: کافیست آداپتور را به یکی از پورت‌های HDMI باز ورودی تلویزیون، پروژکتور یا مانیتور وصل کرده و سپس کابل USB کوچکی که از کنار این دستگاه خارج شده را به تلویزیون یا هر وسیله خروجی دیگری وصل کنید. این کابل‌های USB داده ای منتقل نمی‌کنند بلکه فقط برق آداپتور را تامین می‌کنند.

​

نحوه استفاده از Miracast

حالا که یک دستگاه مجهز به تکنولوژی Miracast تهیه کردید، نمایشگر را روشن کرده و در صورت استفاده از آداپتور یا باکس استریمینگ، روی ورودی مناسب سوئیچ کنید.
در برخی آداپتورها مثل محصولات مایکروسافت باید دکمه پاوری که روی دانگل فیزیکی قرار گرفته را فشار دهید. ممکن است بوت شدن آداپتور تا 90 ثانیه زمان ببرد اما بیشتر آداپتورها سریع تر عمل می‌کنند. بعد از آن تلویزیون یک صفحه اسپلش نمایش داده و از شما می‌خواهد یک دستگاه به آن متصل کنید.
روی دستگاه‌های استریمینگ ممکن است برای فعال کردن قابلیت پخش (mirroring) نیاز به رفتن به چندین منو داشته باشید. مثلاً روی Fire TV باید دکمه Home را به مدت طولانی نگه دارید و سپس Mirroring را انتخاب کنید. روی دستگاه‌های Roku دارای سیستم عامل 7.6 گزینه Screen Mirroring در مسیر Settings > System قرار دارد (انجام این کار در دستگاه‌های Roku با سیستم عامل 7.7 که در آگوست 2017 منتشر شد، الزامی نیست).
حالا باید دستگاه منبع را به آداپتور متصل کنید.

ویندوز 10
در ویندوز 10 گزینه‌های مربوط به screen mirroring در قسمت تنظیمات فوری از Action Center قرار دارد. برای اجرای Action Center روی آیکنی که به شکل حباب گفتگو در سمت راست task bar قرار دارد کلیک کرده سپس روی دکمه Connect نزدیک به پایین صفحه کلیک کنید (اگر این دکمه را نمی‌بینید روی گزینه Expand بالای بخش تنظیمات فوری کلیک کنید).

​
در این منو لیستی از نمایشگرهای مجهز به Miracast نمایش داده می‌شود. برای شروع فرایند اتصال روی نام دستگاه کلیک کنید.

​
بسته به نوع نمایشگر ممکن است نیاز به ورود یک پین داشته باشید تا ایمن بودن اتصال تایید شود یا ممکن است نیاز باشد اتصال را روی دستگاه نمایشگر تکمیل کنید. برای مثال Roku یک منوی کوچک ارائه کرده تا اتصال به صورت یک باره یا دائم برقرار شود.
پس از یک لحظه یا تصویر کامپیوتر روی نمایشگر هم پخش می‌شود یا به عنوان یک تصویر گسترش یافته عمل می‌کند. با انتخاب گزینه Change projection mode در منوی Connect ویندوز 10 می‌توانید بین حالت‌های مختلف mirroring و غیرفعال کردن آن گزینه مورد نظر را انتخاب کنید. (توجه کنید که انتخاب گزینه تکرار تصویر باعث می‌شود که همه مانیتورها همزمان یک تصویر نشان دهند. اگر قصد دارید فقط مانیتور اصلی را mirror کنید گزینه Second-Screen Only را انتخاب کنید.)

اندروید
در دستگاه‌های اندروید قدیمی تری که از Miracast پشتیبانی می‌کنند، به منوی Settings رفته سپس روی Display و بعد کلیک کنید. بالای این صفحه گزینه “Wireless display” را روی حالت ON قرار دهید تا دستگاه‌های مجهز به Miracast در اطراف شما جستجو و پیدا شوند. پس از یک دقیقه اسم آداپتور Miracast نمایش داده می‌شود. روی آن کلیک کنید تا دستگاه شما متصل شود یا روی تلویزیون و یا پروژکتور پین کد از شما خواسته شود. پس از برقراری اتصال، تصویر صفحه روی نمایشگر تکرار می‌شود.

نکته پایانی: یکی از مشکلاتی که ممکن است هنگام انجام این کار با آن روبرو شوید، overscan است. بسیاری از تلویزیون‌ها طوری تنظیم شده اند که ورودی‌های HDMI را اوراسکن کنند که باعث می‌شود تصویر به صورت زوم شده نمایش داده شود. برای حل این مسئله باید به منوی آپشن تلویزیون رفته و آن را روی حالت نمایش به صورت نقطه به نقطه قرار دهید و نه کشیدن تصویر یا زوم. برخی از آداپتورهای Miracast – مثل محصولات مایکروسافت – همراه اپلیکیشنی ارائه می‌شوند که می‌تواند از خود آداپتور برای تغییر میزان overscan استفاده کند.

برای خرید محصولات مجهز به تکنولوژی Miracast مانند دانگل های وایرلس اینجا کلیک کنید.

 

 

منبع : PCMAG

برچسب ها:

• آموزش استفاده از miracast
•  
• طرز استفاده از دانگل
•  
• دانگل چیست
•  
• میراکست چیست
•  
• تکنولوژی miracast
•  
• پخش تصویر بر روی تلویزیون
•  
• چگونگی استفاده از دانگل وایرلس
•  
• خرید دانگل
•  
• قیمت دانگل
•  
• استاندارد miracast
•  
• آداپتور و رسیورهای miracast
•  
• طرز کار miracast

مفهوم Wi-Fi

Wi-Fi یک فناوری شبکه بی سیم است که به رایانه ها و دستگاه های دیگر امکان برقراری ارتباط از طریق سیگنال بی سیم وایرلس را می دهد. شبکه وای فای اجزای شبکه ای را که براساس یکی از استانداردهای ۸۰۲٫۱۱ که توسط IEEE توسعه یافته شده و توسط اتحادیه Wi-Fi تصویب شده است را توصیف می کند. نمونه هایی از استانداردهای Wi-Fi ، به ترتیب زمانی شامل موارد زیر است:

• ۸۰۲٫۱۱a
• ۸۰۲٫۱۱b
• ۸۰۲٫۱۱g
• ۸۰۲٫۱۱n
• ۸۰۲٫۱۱ac

Wi-Fi به استاندارد یا روش اتصال رایانه ها به شبکه های بی سیم گفته می شوند. تقریباً می توان گفت تمام رایانه های مدرن امروزی دارای تراشه های Wi-Fi داخلی هستند که به کاربران اجازه می دهد تا روترهای بی سیم را پیدا کرده و به آنها متصل شوند. بیشتر دستگاه های تلفن همراه ، سیستم های بازی های ویدیویی و سایر دستگاه های مستقل دیگر نیز از Wi-Fi پشتیبانی می کنند و به آنها امکان اتصال به شبکه های بی سیم را نیز می دهند. زمانیکه یک دستگاه اتصالی Wi-Fi را با روتر برقرار می کند ، می تواند با روتر و سایر دستگاه های موجود در شبکه ارتباط برقرار کند. روتر باید به اینترنت (از طریق DSL یا کابل مودم) متصل باشد تا بتواند دسترسی اینترنت را برای دستگاههای متصل شده فراهم کند. در صورتیکه روتر متصل به اینترنت نباشد دسترسی اینترنت برای دستگاههای متصل شده وجود نخواهد داشت ولی ارتباط Wi-Fi با روتر همچنان برقرار می باشد و می توانند با دستگاههای موجود تبادل دیتا داشته باشند.

از آنجا که Wi-Fi یک استاندارد شبکه بی سیم است ، هر دستگاهی با کارت شبکه Wi-Fi باید توسط Access-Point یا روتر قابل شناسایی باشد و بلعکس کارت شبکه Wi-Fi نیز باید بتواند روترهای موجود در نقطه آنتن دهی را شناسایی کند. با این حال ، روترهای بی سیم را می توان پیکربندی کرد که فقط با یک استاندارد خاص ۸۰۲٫۱۱ کار کنند ، که ممکن است از برقراری ارتباط تجهیزات قدیمی با روتر جلوگیری کند. به عنوان مثال ، یک روتر ۸۰۲٫۱۱n می تواند پیکربندی شود که فقط با دستگاه های ۸۰۲٫۱۱n کار کند. در صورت انتخاب این گزینه ، دستگاه هایی با تراشه های Wi-Fi ۸۰۲,۱۱g قادر به اتصال به روتر نیستند ، حتی اگر دارای مجوز Wi-Fi باشند.

 

مفهوم Firmware

مفهوم Firmware

​

مفهوم Firmware

مفهوم Firmware: سفت افزار یا فریمور Firmware یک برنامه نرم افزاری یا مجموعه ای از دستورالعمل هایی است که در یک دستگاه سخت افزاری برنامه نویسی شده است. نرم افزار Firmware عموما دستورالعمل های لازم را برای برقراری ارتباط دستگاه با سخت افزار کامپیوترهای دیگر ارائه می دهد. اما سوال کلیدی اینجاست که چگونه می توان نرم افزار را روی سخت افزار برنامه نویسی کرده و قرار داد؟ سؤال خوبی بود. سیستم عامل بطور معمولا در حافظه فلش ROM یک دستگاه سخت افزاری ذخیره می شود و در حالی که ROM یک حافظه فقط خواندنی است ، فلش ROM را می توان پاک و بازنویسی کرد زیرا در واقع نوعی حافظه فلشی می باشد.

از یک Firmware می توان نه بصورت دایمی بلکه تا لحظه ای که توسط آپدیت کننده Firmware آپدیت نشده استفاده کرد. شما شاید نیاز داشته باشید تا Firmware سخت افزار خود مانند هارد دیسک یا کارت گرافیک را آپدیت نمایید تا این سخت افزار بتواند با یک سیستم عامل جدید بطور مناسب کار کند. تولید کنندگان درایوهای سی دی و دی وی دی اغلب به روزرسانی های Firmware را در دسترس کاربران قرار می دهند تا بتوانند به درایورها امکان خواندن رسانه سریعتر را می دهد. گاهی اوقات تولید کنندگان سخت افزارها ، آپدیت های جدید یک Firmware را ارائه می دهند تا سخت افزارشان بتواند با کارایی بالاتری به نسبت قبل کار کند.

برای بروزرسانی نسخه Firmware معمولا شما می توانید با رفتن به وب سایت تولید کننده آخرین نسخه آن را دانلود و نصب نمایید. برای بروزرسانی Firmware معمولا نیازی به بروزرسانی سیستم عامل وجود ندارد. بروزرسانی نسخه Firmware گرچه می تواند ایده خوبی برای بالا بردن درجه کارایی دستگاه می باشد ولی همیشه نیاز نیست انجام شود. در بروزرسانی Firmware مطمئن شوید بروزرسانی کامل شده است و در حین انجام بروزرسانی عملیات را قطع نکنید زیرا در صورت عدم شناسایی Firmware احتمال دارد دستگاه کار کند.

تکنولوژی Geofencing

تکنولوژی Geofencing

در این پست قصد داریم به تعریف کامل تکنولوژی Geofencing و یا همان Geo-fence بپردازیم. یک Geo-fence یک محیط مجازی برای یک منطقه جغرافیایی در دنیای واقعی می باشد. یک Geo-fence می تواند به صورت دینامیک تولید شود و همینطور در شعاع یک نقطه قرار دارد یا مجموعه ای از بازتعریفهای مرزبندی ها می باشد.

استفاده از یک Geo-fence را Geo-fencing می نامند و موارد استفاده آن در آگاهی از موقعیت مکانی کاربر و ورود و خروج آن به حصار جغرافیایی تعریف شده می باشد که می تواند به کاربر دستگاه و همچنین به اپراتور پیغام ارسال کند. این اطلاعات که شامل محل دستگاه می باشد ، می تواند به یک تلفن همراه یا یک حساب ایمیل ارسال شود.

قابلیت Geo-fencing عبارت است از یک ویژگی خاص در یک نرم افزار که می تواند با استفاده از GPS یا سیستم موقعیت یاب جهانی و RFID یا Radio Frequency Identification مرزهای جغرافیایی را برای کاربردهای خاص تعیین نماید. با استفاده از تکنولوژی Geofencing می توانیم شرط ورود یا خروج از یک منطقه جغرافیایی را برای یک دستگاه خاص تعریف نماییم. در این صورت زمانی که دستگاه از محدوده تعریف شده خارج شود یا به آن وارد گردد ، برنامه یک پیغام هشدار را صادر می کند.

بسیاری از این نوع برنامه ها برای تعیین محدوده جغرافیایی از سرویس Google Earth استفاده می کنند. برخی طوری ساخته شده اند که بتوان با استفاده از طول و عرض جغرافیایی محدوده مورد نظر را در آن ها تعیین نمود. دسته دیگر نیز با استفاده از نقشه هایی که خودمان تولید می کنیم یا دیگر نقشه های آنلاین این کار را انجام می دهند.

خدمات Geofencing در دو نوع Active و Passive وجود دارد. در نوع Active ، نیاز است که نرم افزار  حتما بر روی دستگاه اجرا شده باشد. یا اینکه سرویس موقعیت یاب دستگاه همواره روشن باشد. اما Passive Geo-fence بدون تکیه بر روی وجود GPS و سایر سیستم های موقعیت یاب ، با ارتباط Wi-Fi و شبکه های دیتای سلولی ، می تواند مرزهای مجاز را برای دستگاه پایش نماید.

​

برخی از کاربردهای Geo-fencing :

• مدیریت ناوگان حمل و نقل : تکنولوژی Geo-fencing باعث می شود در زمانی که یک راننده سرویس حمل و نقل از مسیر تعریف شده و مجاز خارج می گردد ، موضوع را اطلاع دهد.
• کارت های هوشمند هر کارمند ، در زمانی که پرسنل وارد بخش هایی از سازمان که نبایستی به آنجا بروند شود ، این موضوع را به واحد انتظامات سازمان اطلاع رسانی می کند. قابل پیاده سازی از طریق RFID می باشد.
• مارکتینگ : می توانید برای مشتریانی که از Application مربوط به خدمات سازمان شما استفاده می کنند ، در زمان ورود به منطقه جغرافیایی مشخص کوپن تخفیف ارسال نمایید.
• مدیریت دارایی : فرض کنید در سازمان شما کارمندان بخش فروش از iPad استفاده می کنند. شما خواهید توانست که iPad ها را طوری تنظیم نمایید که در محیط خارج از سازمان کار نکنند یا وارد حالت Restricted شوند.
• خانه های هوشمند : فرض کنید با استفاده از خدمات هوشمند سازی منازل می توانید دستگاه تان را طوری تنظیم نمایید که در زمان خروج از محدوده خانه ، سیستم به صورت خودکار دمای تجهیزات گرما زا را کاهش دهد. این کار برای مدیریت مصرف انرژی نیز بسیار مفید است.

آموزش به اشتراک گذاشتن بازی‌های Xbox One و Xbox One S​

در این مطلب به شما آموزش می‌دهیم که چطور بازی‌های Xbox One خودتان را با دیگران به اشتراک بگذارید

​
اگر قصد به اشتراک گذاشتن بازی‌های موردعلاقه تان را دارید، باید بدانید که این کار با Xbox One، Xbox One S و Xbox One X به راحتی انجام می‌شود. می‌توانید امکان دسترسی به تمام بازی‌های قابل دانلود خودتان را برای فرد دیگری فراهم کنید. فرایند دادن حق دسترسی نامحدود به بازی‌ها برای دوستان یا اعضای خانواده به نام gamesharing شناخته می‌شود که کار ساده‌ای است اما خیلی وقت‌ها محدودیت‌های زیادی در آن وجود دارد. برای انجام این کار لازم است که شما و شخص مورد نظرتان سیستم Xbox One و اکانت Xbox داشته باشید. وقتی این پیش نیازها را تهیه کردید، می‌توانید با دنبال کردن گام‌هایی که در ادامه توضیح می‌دهیم بازی‌های مورد علاقه تان را با دوستتان به اشتراک بگذارید.

به اشتراک گذاشتن اطلاعات
برای شروع کار، شما و فرد موردنظرتان باید به سیستم‌های هم دسترسی داشته باشید و به تبادل اطلاعات اکانت از جمله ایمیل مربوط به اکانت Xbox و پسوردهای مربوطه تمایل داشته باشید.
در ادامه کارهایی که شما و فرد مقابل باید روی سیستم Xbox One خودتان انجام دهید را به شما آموزش می‌دهیم. برای تبادل کتابخانه‌ی بازی‌ها لازم است که این فرایند را دوبار انجام دهید – یک بار برای اتصال Xbox One خودتان به اکانت فرد مقابل و بار دوم برای اتصال Xbox One وی به اکانت خودتان.

به اشتراک گذاشتن بازی‌ها
هر زمان آماده بودید آیکن سمت چپ بالای صفحه home را انتخاب کنید و بعد وارد منوی اکانت (در سمت چپ صفحه) شوید. بعد از آن Add new را انتخاب کرده و سپس هر دو اکانت را به Xbox One اضافه کنید.

​
در اینجا باید Xbox One فرد مورد نظرتان را به عنوان "home Xbox" خودتان انتخاب کنید. ابتدا به منوی “Settings” سپس به “Personalize” بروید و “Make my home Xbox” را انتخاب کنید. در این منو، می‌توانید سیستم فرد مقابل را به عنوان دستگاه پیش فرض خودتان ثبت کنید. همانطور که در این توضیحات نوشته شده: اگر آن دستگاه را به عنوان home Xbox انتخاب کنید، دیگران بدون نیاز به ورود به سیستم با اکانت شما، می‌توانند بازی‌های شما را انجام دهند.

​
آخرین کاری که باید انجام دهید این است که با انتخاب “My games & Apps” به کتابخانه‌ی بازی‌های خودتان بروید و بعد Ready to Install را انتخاب کنید. در اینجا باید لیستی از تمام بازی‌هایی که در اکانت شما قابل دسترسی هستند را مشاهده کنید که هم شامل بازی‌های خودتان می‌شود و هم بازی‌های فرد مورد نظر. گزینه‌ی به اشتراک گذاری امکان تقسیم کردن اکانت Xbox Live Gold را نیز فراهم می‌کند.

​
برای تبادل کتابخانه بازی مراحل 2 تا 4 را روی دستگاه فرد مقابل هم انجام دهید و کنسول او را به عنوان “home Xbox” خودتان انتخاب کنید.

نکاتی که باید قبل از به اشتراک گذاشتن بازی‌ها بدانید
انجام این کار ریسک‌هایی به همراه دارد. دوست شما می‌تواند با اکانت شما در فروشگاه Xbox خرید انجام دهد بنابراین دقت کنید که چه اطلاعاتی را در اکانتتان ذخیره کردید. اکیداً توصیه می‌کنیم که این کار را فقط با دوست مورد اعتماد یا اعضای خانواده انجام دهید.
اگر به هر دلیلی کانکشن اینترنت قطع شد و Xbox One شما به عنوان home Xbox دستگاه خودتان ثبت نشد، به بازی‌های خودتان دسترسی نخواهید داشت. در این حالت سایر کاربران کنسول شما هم به بازی‌ها یا اشتراک Xbox Live Gold شما دسترسی نخواهند داشت.
هر زمان که یک Xbox One جدید می‌خرید یا سیستم خودتان را به Xbox One X ارتقاء می‌دهید باید این فرایند را تکرار کنید. مایکروسافت این امکان را فراهم کرده که پنج بار در سال home Xbox خودتان را تغییر دهید. بنابراین نمی توانید به صورت نامحدود از این آپشن استفاده کنید. توصیه می‌کنیم قبل از تبادل اطلاعات اکانت، بررسی‌های لازم را انجام دهید و فرد مورد نظر را انتخاب کنید.

سنگاپور، پیشرو در استفاده از تکنولوژی‌های شهر هوشمند

​

تمدید گواهینامه رانندگی، پیدا کردن یک مرکز مراقبت (از کودکان، سالمندان یا بیماران) در محدوده جغرافیایی مشخص شده، پاکسازی خیابان وقتی درختی سقوط کرده و راه جاده را می‌بندد، اینها فقط چند نمونه از کارهایی هستند که با سیستم شهر متصل (یا به هم پیوسته) قابل انجام است.
کشور سنگاپور هم به این موضوع توجه زیادی نشان داده و در حال کار روی پروژه‌ای به نام نسخه دوم شهر هوشمند است ، کلان شهری که نه فقط از نظر تکنولوژی پیشرفته است بلکه راهکارهایی عملی برای مدیریت لحظات پراسترس زندگی فراهم می‌کند.
Chan Cheow Hoe مدیر ارشد تکنولوژی دیجیتال سنگاپور در مصاحبه‌ای با سایت Digital Trends گفت: "این موضوع فقط مستلزم فراهم کردن زیرساخت‌ها نیست بلکه باید مشارکت شهروندان هم افزایش پیدا کند."

​
Chan Cheow Hoe مدیر ارشد تکنولوژی دیجیتال سنگاپور

سنگاپور که یکی از شهرهای جنوب شرقی آسیا است، از جمله پیشگامان ابتکارات شهر هوشمند است. مثلاً قرار است در این شهر استفاده از پول کاغذی به صفر برسد و شهروندان بتوانند هزینه هر نوع خدماتی را با گوشی‌های خودشان پرداخت کنند. این شهر یک برنامه گسترده برای حوزه حمل و نقل و جابجایی هم دارد که راهکارهای الکترونیک و خودکار مختلفی در آن قرار دارد. برای مثال در این طرح برنامه‌ای مخصوص اسکوترهای الکترونیک تهیه شده که شامل تکنولوژی geo-fencing (تعیین محدوده جغرافیایی) هم است تا از قرار گرفتن آنها در مکان‌های ناامن جلوگیری کرده و مانع تصادف و برخورد آنها به هم شود. همچنین این شهر اخیراً یکی از اولین مقررات فنی جهان برای نظارت بر استقرار و استفاده از خودروهای کاملاً مستقل و خودکار را تصویب کرد.
چنین تلاش‌هایی باعث شده که این شهر جوایز و رتبه‌های مختلفی دریافت کند. در سال 2017 سنگاپور رتبه ششم را در شاخص نوآوری بلومبرگ به دست آورد و بالاتر از کشورهای پیشرفته‌ای مثل ژاپن قرار گرفت و سال گذشته هم در کنگره جهانی نمایشگاه شهر هوشمند به عنوان شهر هوشمند نمونه سال 2018 انتخاب شد.

فراتر از سخت افزار
از جهات مختلف ایجاد زیرساخت‌های سخت افزاری سیستم‌های هوشمند برای شهری مثل سنگاپور که در آن حدود 6 میلیون نفر در جزیره‌ای با ابعاد کمتر از 279 مایل مربع زندگی می‌کنند، چالش بزرگی نیست.
به گفته Chan "به دلیل تراکم بالای سنگاپور ما در 95 درصد از سطح کشور پوشش شبکه 4G را داریم." در مجموع، این کشور آمادگی‌های فیزیکی لازم را دارد و زیرساخت‌هایی در آن هستند که می‌توان به روش‌های مختلف از آنها بهره برداری کرد؛ مثل تیرهای چراغ برقی که همه جا هستند و می‌توان از آنها برای ایجاد شبکه‌های مختلف استفاده کرد. در حال حاضر تمرکز اصلی، ایجاد شبکه‌هایی برای ارائه خدمات هوشمند مورد نیاز مردم است.

​

Chan می‌گوید: "علت اینکه مردم به آمازون می‌روند، این است که این کار را دوست دارند، اما علت اینکه تحت سلطه یک دولت قرار می‌گیرند، اجبار است." به همین دلیل آژانس تکنولوژی دولتی (GovTech) تحت مدیریت Chan سعی دارد راهکارهای دیجیتالی برای آنچه "لحظات مهم زندگی" نامیده در اختیار مردم قرار دهد.
سنگاپور قصد دارد راهکارهای دیجیتالی برای آنچه "لحظات مهم زندگی" نامیده در اختیار مردم قرار دهد.
چند نمونه از این لحظه‌ها عبارتند از: ثبت نام کودکی در مدرسه برای اولین بار، ورود به نیروی کار جامعه و یا داغدار شدن. این‌ها چند نمونه از لحظات مهم زندگی هر فردی هستند اما بسیاری از مردم در چنین لحظاتی با سردرگمی و خط قرمزهای بوروکراتیک روبرو می‌شوند. بنابراین GovTech سعی دارد در چنین لحظاتی تجربه‌ای بهتر برای اهالی سنگاپور فراهم کند.
به گفته‌ی Chan والدین می‌توانند از طریق یک پورتال واحد، اطلاعات لازم درباره نحوه ثبت نام فرزندشان برای ورود به مدرسه، مشوق‌های مالیاتی و همچنین اطلاعات مفید برای آموزش و تربیت فرزندانشان را کسب کنند.

ضرورت استفاده از شناسه‌های دیجیتال
یکی دیگر از فواید شهرهای هوشمند این است که نیاز به ارائه و ثبت مکرر اطلاعاتی یکسان در ادارات مختلف برای انجام کارهای متفاوت را از بین می‌برد. به گفته Chan بیش از ده‌ها آژانس و موسسه مختلف در این طرح حضور خواهند داشت و قرار است سنگاپور از یک سیستم هویت دیجیتال ملی با مکانیزم احراز هویت دو فاکتوری استفاده کند که برای دسترسی به خدمات دولتی مختلف استفاده می‌شود.
برای مقابله با نگرانی‌هایی که در زمینه حریم خصوصی وجود دارد، قبل از اینکه سازمانی بتواند به شناسه دیجیتال فردی دسترسی پیدا کند باید اول رضایت وی را جلب کند و به گفته‌ی Chan "اطلاعات مربوط به دسترسی ثبت می‌شوند تا بتوانیم تشخیص بدهیم چه کسی به اطلاعات افراد دسترسی پیدا کرده است". تمامی این اطلاعات هویتی ثبت و تایید می‌شوند و دیدگاه دولت این است که تمام این اطلاعات به اشخاص تعلق دارند و نه به دولت. با افزایش محافظت‌های امنیتی حتی می‌توان از شناسه‌های دیجیتال برای باز کردن حساب بانکی – بدون نیاز به پر کردن پی در پی فرم‌های مختلف – استفاده کرد.
یک کمیسیون ناظر، نحوه مدیریت و استفاده از این داده‌ها را بررسی می‌کند چون "لحظه‌ای که اعتماد مردم نسبت به شما از بین برود، لحظه‌ی سقوط و شکست شماست."
به گفته‌ی Chan راحتی و سهولتی که از طریق این سیستم برای مردم فراهم می‌شود باعث می‌شود که نگرانی‌های آنها در رابطه با سوء استفاده یا سرقت اطلاعات کمتر شود و برای از بین بردن کامل این نگرانی‌ها اطلاعات جمع آوری شده "ناشناس سازی" می‌شود و یک کمیسیون ناظر بر حریم خصوصی داده‌ها بررسی می‌کند که این داده‌ها چطور مدیریت و استفاده می‌شوند چون "لحظه‌ای که اعتماد مردم نسبت به شما از بین برود، لحظه‌ی سقوط و شکست شماست."

مقابله با مشکل سقوط درختان
حضور و مشارکت مردم در راهکارهای شهر دیجیتال می‌تواند فراتر از استفاده از سرویس‌ها باشد – مردم می‌توانند در ساخت این سرویس‌ها هم مشارکت داشته باشند.
جمعیت سنگاپور هم مثل خیلی از کشورهای پیشرفته رو به سالخوردگی می‌رود. با توجه به ترافیک بالای خیابان‌های شهری رساندن به موقع خدمات اورژانسی به افراد می‌تواند کار سختی باشد. بنابراین سنگاپور اپلیکیشنی به نام MyResponder را راه اندازی کرده است. با استفاده از این اپلیکیشن، هر زمان که فردی دچار حمله یا ایست قلبی شود، بلافاصله به کادر پزشکی که این اپلیکیشن را دانلود کرده باشند و در شعاع 500 فوتی وی قرار داشته باشند، یک هشدار ارسال می‌شود. کمک داوطلبانه این افراد می‌تواند مانع مرگ چنین افرادی قبل از رسیدن آمبولانس شود.
به گفته‌ی Chan در حال حاضر بیش از 300 هزار نفر از اپلیکیشن MyResponder استفاده می‌کنند و توسعه این اپلیکیشن تنها به 200 هزار دلار، پنج فرد و شش ماه زمان نیاز داشت. طبق اطلاعات جمع آوری شده توسط نیروی دفاع شهری سنگاپور از زمان ساخت اپلیکیشن MyResponder، حدود 1700 بار از آن برای کمک رساندن به بیماران قلبی استفاده شده است. اخیراً سنگاپور قابلیت عضویت و ثبت نام در این اپلیکیشن برای کمک به اطفای حریق را هم فراهم کرده است.
از زمان ساخت اپلیکیشن MyResponder، حدود 1700 بار از آن برای کمک رساندن به بیماران قلبی استفاده شده است.
چنین اقداماتی برای بهره برداری از زیرساخت‌های هوشمندی که در شهرها و کشورهای مختلف ساخته شده اند، ضروری است و سنگاپور سعی دارد میزان هوشمندی این سرویس‌ها را افزایش دهد، یک نمونه از این موارد که Chan به آن اشاره کرد، حل مشکل افتادن درختان روی زمین پس از طوفان است.
در چنین مواقعی معمولاً افراد با پلیس تماس می‌گیرند که این کار باعث هدر رفتن وقت آنها و ارجاع دادن افراد به بخش‌های دیگر می‌شود (حدود 65 درصد از تماس‌هایی که با پلیس گرفته می‌شود، ارتباطی به جرایم قانونی و کار پلیس ندارد). به همین دلیل، GovTech در حال کار روی سیستمی است که مردم بتوانند در چنین مواقعی فقط یک عکس از درخت بگیرند و آپلود کنند تا گزارش آنها به صورت خودکار به اداره مرتبط و مناسبی ارسال شود.
هدف اصلی این سرویس‌ها که فاز جدید شهرهای هوشمند را تشکیل می‌دهند این است که از تکنولوژی‌های موجود و زیرساخت‌هایی که شهردارهایی قبلاً ایجاد کرده اند به خوبی استفاده کنند.